Wiosna, wiosna tralala! Wycieczka do Lednicy 30-1.5.2015

Wiatrak w Rybitwach

Szybka notka!

Nie ma co kryć - zimą się nieźle opierdalałem. 

Rower poszedł w odstawkę zupełną. Trochę chodziłem tu i ówdzie, ale za wiele kilometrów też nie zrobiłem. 

Blog podupadł, chociaż miałem krótkie wzloty weny i mam w tym momencie zaczętych 6 notek! I żadna nie zmierza do końca...

Kwiecień był chujowaty - ciągłe wiatry urywające głowę skutecznie powstrzymywały moje rowerowe zapędy. 

Aż przyszedł maj! Co prawda chodziły słuchy, że długi weekend za piękny nie będzie - po sieci krążył kawał, że ma być 30 stopni - 10 w piątek, 10 w sobotę i 10 w niedziele. "haha". Ale nie ma opierdalania się! Maj to maj! Ruszyć trzeba. 

Rzut oka na mapę i wybór pada na pradawne polskie ziemie - Lednicki Park Krajobrazowy.W tamtym roku tylko zahaczyłem o to miejsce i teraz chciałem je bardziej poznać. Trasę zaplanowałem tak, by po drodze znaleźć jak najwięcej skrzynek gocachingowych. Zwykle są one  zakładane w ciekawych miejscach, w które ciężko trafić samemu. I tym razem też tak było. 

Problem był tylko jeden - nie miałem sakw. Poprzednie zakończyły żywot, nowych jeszcze nie kupiłem. Chwilę mnie to gryzło, aż przypomniałem sobie, że mój dziadek gdzieś w swojej kanciapie ma swoje stare sakwy. Trochę trwało zanim się do nich dokopałem i wydobyłem je na światło dzienne. No piękneee... 

A w środku niespodzianek kilka. Torby i torebeczki pamiętające lata 80 i początek 90 - te oczojebne kolorki! Nie zdobyłem się na odwagę by je wszystkie założyć,tym bardziej, że brat mnie nastraszył, że mogą wziąć mnie za hipstera. Przyczepiłem do rowerka tylko sakwy, a kiedy okazało się, że nie mam gdzie już włożyć aparatu - dołożyłem torbę na kierownicę. Montując i pakując to wszystko czułem, że byle pierdnięcie spowoduje ich uszkodzenie. Spodziewałem się awarii zamka, jednak życie mnie zaskoczyło... 

Delikatnie zapiąłem wszystko, wsiadłem na Złomka i ruszyłem przed siebie...

Oldschool jee!

Na drodze znów!

Jedzie mi się miło i niespiesznie. Słoneczko lekko przygrzewa, nie za zimno, nie gorąco. Idealnie na jazdę. Czasami  Chujek Wiatr o sobie przypomina, ale ogólnie raczej siedzi cicho (a przynajmniej nie wieje przeciwko mnie). Szybko dojeżdżam do pierwszej skrzynki, którą chciałem znaleźć - niestety poległem. Była ukryta w miejscu lądowania papieża w 1979 roku na poligonie wojskowym pod Gnieznem. Miejsce nie bardzo spektakularne, ale cóż... 

Dalej trasa prowadzi mnie obok zakładu karnego w Gębarzewie. Patrzę sobie na obciętych na łyso chłopaków zza płota i cieszę się wolnością. A oni niech gniją! 

W Łubowie zwiedzam klimatyczny opuszczony dworek. Wygląda jakby jego mieszkańcy uciekli gdzieś nagle w środku nocy, wszędzie walają się jakieś dokumenty i zabawki.  

Łubowo

Mijam Lednogórę i dzięki skrzynce odnajduje

niesamowite dzieło jakiegoś szalonego spawacza. 

Jadę ciesząc się ciepłym popołudniem, nic nie zaprząta mi głowy. Rower o dziwo dobrze się sprawuje, dupa mnie nie boli, nogi w dobrej kondycji. Nic tylko jechać. Nagle mój wzrok pada na sakwy - dziwnie coś w nich wystaję. Oczom nie wierzę! Rozdarły się prawie na całej swojej szerokości, ledwo się trzymają kupy. Cud, że nic nie zgubiłem po drodze. Chwila konsternacji - mogę zadzwonić po pomoc i wrócić samochodem. Nieee, to by oznaczało sromotną porażkę. Przepakowuję się w worki na śmieci (podstawowa rzecz w ekwipunku!) i ładuje je do sakw. Mam nadzieję, że wytrzymają... 

W końcu dojeżdżam do lednickiego lasu, gdzie szybko rozbijam tarpa i idę w kimę. 

Robiąc to zdjęcie miałem bliskie spotkanie z sarną, która mnie nie widząc skubała sobie listki zaraz obok. Bałem się poruszyć i zrobić zdjęcie, a ona po chwili poskakała dalej niczego nieświadoma.

Ranek przywitał mnie pięknym słońcem, które w trakcie pakowania zostało przykryte przez wredne chmury, które widząc moją niezadowoloną minę dowaliły mi jeszcze deszczem. Nic to, zakładam pelerynę i pedałuje na słynne lednickie pola. Szukam Boga, ale go tam nie ma. W sumie nikogo tam nie ma. Tylko deszcz. 

 

Przejechałem pod ryba... nic się nie stało. 

Dzięki skrzynce parę kilometrów dalej odnajduje ciekawe miejsce, będące częścią Szlaku Mitów i Legend - Czerwoną Oberżę w Waliszewie. "Zasłynęła z tego, że według legendy miejscowy karczmarz zabijał i okradał bogatszych gości, a ciała zakopywał niedaleko karczmy. Dowodem na to miały być znajdowane w pobliżu ludzkie kości."

Jadę dalej, w słońcu i w deszczu na przemian. Powoli mam dość ciągłego zakładania i zdejmowania peleryny przeciwdeszczowej, ale wyjścia nie ma - jak już zaczyna padać, to pada fest. Sakwy nie dosyć, że okazują się wytrzymałe jakby były zrobione z papieru, to na dodatek mają podobną przepuszczalność wody. 

Olejownia w Zakrzewiu

Pałac w Zakrzewiu

Następne miejsce ukrycia skrzynki znów okazuje się ciekawe - budynek starej olejarni i gorzelni w Zakrzewie, a obok piękny pałac - niestety zamknięty (swoją drogą, ciekawe czy można wejść na jego teren w jakimś innym terminie?)
Dojeżdżam do następnego przystanku na trasie - przeklętego miejsca spalenia czarownic w 1761 roku. Z miejscem tym wiąże się kilka ciekawych historii, o których można przeczytać TU. (polecam!) Kieruję się w stronę Modliszewa, by odkryć opuszczony grobowiec, z którym oczywiście wiążę się legenda - pochowany był tu dziedzic, który po śmierci strzegł okolicznych lasów przed złodziejami drewna, kłusownikami i innymi ludzkimi szkodnikami (co ciekawe, podobna legenda dotyczy innego opuszczonego grobu w lesie, w którym pochowany był skorzęciński leśniczy). W pobliskim Łabiszynku zwiedzam opuszczony dworek i oczywiście w środku odnajduję skrzynkę. 

Dalej już prosta droga do domu. W Jankowie Dolnym mijam pozostałości po wiatraku z 1896, robię kilka fotek, znajduję kesza i ruszam dalej. 

Jadę i jadę, mijam łąki, pola, lasy i zachwycam się majem. 

Maj, mój ulubiony miesiąc. 

Maj, piękny maj! 1 maj! 

Podsumowanie 

Trasa nie jakoś super ciekawa, ale kilka fajnym miejsc zwiedziłem. W sam raz na rozprostowanie zastałych kości po zimie. Przyznać muszę, że nogi mnie czasami bolały, głównie na podjazdach - wniosek prosty - czeka mnie odbudowywanie formy z zeszłego roku. Ale to przyjemność. Gorzej może być niestety z czasem, bo ostatnio mam tyle różnego rodzaju roboty, że nie wiem w co ręce włożyć. A tym bardziej nogi.

 

30 kwietnia - 1 maj 2015

1 dzień - 79 km                         

2 dzień - 111 km 

Link endo - dzień 1 dzień 2